Binnenskamers bestaat uit drie eenakters: Op volle zee, Twee oude vrouwtjes en Familie Groengazon. Dit keer was Huize Voordaan de locatie, een prachtige monumentale villa waar het publiek op drie plekken een kleinschalige voorstelling zag. Dit experiment viel zowel bij de spelers als bij het publiek in goede aarde en smaakte naar meer.
Deel 1 Binnenskamers: Op volle zee
Timon blok regisseerde Op Volle Zee, een absurdistische komedie van Slawomir Mrozek. Drie vrouwen op een vlot. Waar ze vandaag komen, waar ze heengaan? We weten het niet. Maar de nood wordt hoger en de spanning stijgt. Hoever wil je gaan om te overleven? Pacten worden gesloten en gebroken, relaties blijken kwetsbaar en beschaving is maar een dun laagje vernis, gestreken over een vulkaan van angst, agressie en destructie. Drie vrouwen op een vlot. Wie moet als eerste het vlot verlaten?
Twee oude vrouwtjes
Nelly van der Geest, die meespeelde in de eerdere voorstellingen, maakte Twee oude vrouwtjes naar een verhaal van Toon Tellegen. Het is een modern sprookje over liefde en vergetelheid. Ada en Eva, de twee oude vrouwtjes, houden tot op hoge leeftijd zielsveel van elkaar. Ze wonen in een huis met hoge ramen. Hun buurman, een kamergeleerde die Incunabelen studeert, vergast hen nu en dan op een glas port.
Het verhaal begint als Ada opgebaard ligt. Eva is boos, opgelucht en verdrietig tegelijk. Toon, de schrijver, weet niet meer hoe hij verder moet met dit uit de hand gelopen sprookje. In een flashback doet hij uit de doeken hoe onvoorwaardelijke liefde zich tegen je kan keren en waarom vergeven meer iets is voor personages dan voor een schrijver. Twee oude vrouwtjes is een bewerking door Nelly van der Geest van twee teksten van Toon Tellegen: Twee Oude Vrouwtjes en Ik zal je nooit vergeten.
Familie Groengazon
Erika Mous, regie-assistente bij Een Midzomernachtdroom en De Revisor, regisseerde Familie Groengazon van Georges Courteline. De zelfingenomen uitvreter meneer Balgehak denkt het goed voor elkaar te hebben. Als verstokte vrijgezel heeft hij bedacht zijn eenzame avonden voortaan door te brengen bij de fijne familie Groengazon.
Op het oog een gelukkig getrouwd koppel met een behaaglijk huis. Maar al snel begrijpt Balgehak dat hij niet meer is dan een speelbal in een continue echtelijke twist. Hij mag alle klappen opvangen en ontsnappen is beleefdheidshalve niet mogelijk.
